ارتباط بین شدت نشانگان پیش از قاعدگی و اختلالات روانی

هدف پژوهش حاضر، بررسی علائم جسمانی و روانی در گروه سالم و مبتلا به نشانگان پیش از قاعدگی (خفیف، متوسط، شدید) در روزهای سوم و سیزدهم سیکل قاعدگی و نیز مقایسه فراوانی اختلال های روانی (اضطراب، افسردگی، پرخاشگری،علائم جسمانی، وسواسی جبری، حساسیت در روابط بین فردی، فوبیا، افکار پارانوئیدی و روان پریشی ) در افراد سالم و بیمار است. در این پژوهش 386 دانشجو ( 262 دانشجو مبتلا به pms و 124 دانشجوی سالم ) به شیوه نمونه گیری در دسترس از بین دانشجویان خوابگاههای دانشگاه گیلان انتخاب و با استفاده از پرسشنامه جمعیت شناختی، فرم تشخیص موقت pms، فرم ثبت وضعیت روزانه سیکل قاعدگی و چک لیست scl-90-r ارزیابی شدند. داده ها با استفاده از تحلیل واریانس مکرر، همبستگی و آزمون خی دو تجزیه و تحلیل شدند. نتایج پژوهش نشان داد که میانگین نمرات همه خرده مقیاس های scl-90-r در گروه مبتلا به pms بالاتر از گروه سالم است ( اثر گروه). در آزمودنی ها، میانگین نمرات همه خرده مقیاهای scl-90-r به جز فوبیا در روز سوم به طور معناداری بالاتر از روز سیزدهم است (اثر زمان). بررسی تعامل بین گروه سالم - بیمار و زمان، در خرده مقیاس حساسیت در روابط بین فردی و پرخاشگری معنادار بود در حالی که بررسی تعامل بین شدت های مختلف pms ( خفیف، متوسط و شدید ) و زمان فقط در خرده مقیاس حساسیت در روابط بین فردی معنادار بود. همچنین افزایش شدت pms با افزایش میانگین نمرات در همه خرده مقیاسهای scl-90-r همراه بود. نتیجه پژوهش ما نشان داد که فراوانی افراد دارای علائم اضطرابی، افسردگی، پرخاشگری، حساسیت در روابط بین فردی، جسمانی سازی، فوبیا، پارانویا، روان پریشی و وسواسی- جبری در گروه مبتلا به pms بالاتر از گروه سالم است. نهایتا اینکه ارتباط بین سن شروع قاعدگی و شدت pms معنادار نمی باشد.